znalazłem go w domu

Zabrano z kesza [SUL] Grunt to twardy łeb (finał) (autom. log oc.pl)

Poniedziałkowe keszowanie po ZG. Po Drzonkowie czas na "klasyczną" część miasta. Po zaliczeniu dzisiaj kilku innych keszy z serii, które od dawna wisiały mi na mapie nieoczekiwanie pojawiła się szansa na złapanie WIS-u i zaliczenie ścieżki, więc miałem dużą mobilizację, żeby w końcu tu powalczyć. Do autobusu powrotnego zostało pół godziny, zmrok pomagał, więc nic tylko grzebać. Zajęło to sporo czasu (w końcu jak kesz ma się odnaleźć to wiadomo, że będzie w ostatnim sprawdzanym miejscu), ale po ciężkim boju wreszcie się udało. Sam kamień to rewelacyjna ciekawostka - obok przechodziłem wielokrotnie, a nie tylko nie znałem jego historii, a wręcz miałem pojęcia, że tu leży głaz.

Poniedziałkowe keszowanie po ZG. Po Drzonkowie czas na "klasyczną" część miasta. Dla mnie ta podpowiedź to czarna magia, kompletnie nie mogłem ogarnąć o co autorowi chodzi ;). Ze dwa razy odbiłem się tu od tłumów dzieciaków, raz przy pustkach szukałem gdzie indziej. Dopiero w sobotę w czasie powrotu z keszowania po 371 KLAB uświadomił mnie o co w tej podpowiedzi chodzi - bez tego pewnie długo by sobie jeszcze wisiała "na kiedyś". Dzięki podpowiedzi poszło błyskawicznie. Miejsce ukrycia ciekawe - spodziewał bym się raczej jakiegoś dodatkowego pojemniczka, ale taka wersja o dziwo też jest szczelna. Sam pomnik od czasu publikacji to nawet jakiś lifting zdążył przejść choć nadal jakoś szczególnie nie zachwyca.

Poniedziałkowe keszowanie po ZG. Po Drzonkowie czas na "klasyczną" część miasta. Byłem obok raz po publikacji, ale w dzień nie chciałem palić miejscówki. Dzisiaj pod osłoną nocy dużo spokojniej, więc udało się bezproblemowo. Maskowanie dokładnie takie jakiego się spodziewałem. Całość fajna, ale niestety brak zatyczki powoduje, że logbook jest mokry - pieczątkę dałem radę wbić, długopisem byłby problem

Poniedziałkowe keszowanie po ZG. Po Drzonkowie czas na "klasyczną" część miasta. Do tego kesza już raz kiedyś podchodziłem i macałem też między innymi w tym miejscu, ale jakimś cudem go wówczas nie znalazłem. Dzisiaj zadanie było lekko utrudnione pewnym dodatkowym elementem, ale jakoś się udało. Sam pomnik to takie typowe PRL-owskie "dzieło" - niby wielkie, znaczące i w eksponowanym miejscu, ale tak naprawdę mocno średniawe, na jedno kopyto i niczym się nie wyróżniające na tle setek podobnych rozsianych po całym kraju.