Zarchiwizuj geokreta

Niezwykły kesz, wart każdej spędzonej przy nim minuty. Pomysłowe wejście i fantastyczny finał. Słoik dosłownie masakruje, a obudowa jest pierwszej klasy. Wszystko w dobrym stanie, bardzo dziękuję.
Pełno tu fantów a ja odłożyłem Kreta.

Martwych drzew jest tu niemało, ale w końcu się udało. Dzięki za kesz i pokazanie miejsca.

Może i nie było oryginalnego maskowania, ale to bez znaczenia, bo i tak miejsce jest bardzo klimatyczne. Może to przez to stado wron? Zawieszone w powietrzu tylko czekają na nieostrożny ruch keszera... I nagle w ułamku sekundy z głośnym, obleśnym krakaniem rzucają się na ciebie. Dziobią, szarpią, smagają skrzydłami po twarzy, a to co zostanie rzucają na pożarcie prehistorycznym gadom...
Dobrze że miałem przy sobie geokreta, sowę uszatkę (Asio otus), który trzymał te złowieszcze ptaszydła na dystans, bo inaczej marny byłby mój los.
Dzięki za skrzynkę i reaktywację.

Wizyta kontrolna. W lesie po drodze trwa wycinka drzew, przez co podjęcie może być obecnie problematyczne. Do tego roje komarów...

Ścieżka WWK zdążyła już przyzwyczaić do pięknych, idealnie wkomponowanych w otoczenie maskowań. Ale to jest po prostu perła!
Dworzec nocą, we mgle, wygląda bardzo malowniczo. Dziękuję za pokazanie i za chwile radości z keszem.

Za poprzednim razem trafiłem akurat na czas, gdy skrzynki nie było. Teren miałem więc obadany. Tym razem poszło szybko, zawiązałem śliską sznurówkę i już złapana!
Potwierdzam, że maskowanie jest świetne. Idealnie wkomponowane w otoczenie. Też dodaję do ulubionych :)
Dzięki za kesz i pokazanie pięknej stacji.

Wymagająca skrzynka, wcześniej dwa razy próbowałem od zewnątrz. Wiedząc o stanie elementów metalowych tym razem zabrałem puszkę Rust Remover'a. Ale nawet on nie pomógł, mechanizm niestety nie działa. No, ale kesz ma swoje lata, a zabytków się nie szarpie na chama, trzeba się dostosować i zwiedzać jak się da.
Podążyłem więc przygarbiony, w gumowcach, w stronę Narnii. Parę razy mi się przelało, a część musiałem łoić zapieraczką, bo było za głeboko. Cudowne stanowisko Sieciarza Jaskiniowego, miałem parę bliskich spotkań i jedno bardzo bliskie. W wodzie za to pływały sympatyczne (żywe) rybki. Ostatecznie dotarłem i wpisałem się, w skrzynce było raczej sucho, natomiast logbook był nieco wilgotny, zapakowałem go w dwie nowe strunówki z woreczkiem osuszacza. Może da radę, bo pojemnik raczej nie trzyma. Podczas całego procederu najgorsza z czasem okazała się wymuszona niewygodna pozycja. Jak dla mnie z niedziałającym mechanizmem trudność może 1,5 do 2 (w końcu widać z zewnątrz), ale teren tak z 3,5 do 4.
Polecam, oczywiście nie wszystkim, bardzo fajny pomysł i wykonanie, choć nie jest to kesz dla każdego. Nazwa wymiata. Podobało się, dziękuję.

Nazwa tej miejscowości jest poniekąd rozwiązaniem językowej waśni pomiędzy wychodzącymi na dwór a wychodzącymi na pole. Wszyscy bowiem nie powinni mieć problemów z wyjściem na błonia. Wymyślone przez dziesięciolatka!
No i dzięki za keszyk.

Ługowiny rude zdroje
Nocy mrok łaskawie okrył.
Więc nie raził w oczy moje
Widok. Tylko smród pozostał.

Tak to właśnie nocą długą
Na ten keszyk się wybrałem.
Poszło szybko, więc niedługo
Tego zdroju swąd wąchałem.

Dzięki za kolejny mostowy keszyk!