Z niemałą radością spotkałem swojego geokrecika. Kolejowy krecik blisko torów siedzi i stare stereofoty ogląda:)

Raz, dwa, trzy... rozstaniemy się dzisiaj my... Z pewnym smutkiem zostawiam krecika, którego mam od początku jego podróży i darzę go niemałą sympatią. Zostawiam go jednak (przynajmniej narazie) w towarzystwie kolegi Stare Poznańskie Szpitale, aby razem zarażali keszomanią. Szczęśliwej drogi kreciki :)

Krecika zwabił tor i brat, teraz razem podążą w Świat!