Feniks (z greckiego φοίνιξ, z łaciny phoenīx) – mityczny ptak uznawany za symbol Słońca oraz wiecznego odradzania się życia. W starożytnym Egipcie znany jako „Benu”, był świętym ptakiem, pierwotnie wyobrażanym jako pliszka, a następnie na podobieństwo czapli albo złotego sokoła o głowie czapli. Miał być zrodzony na początku Świata i początkowo nie miał kształtu ani formy, był niewidzialny. Słowo „Benu” oznaczało tyle, co „wschodzący”. Raz na 500 lat (lub według innych podań – 1461 lat), ten magiczny ptak miał budować gniazdo z mirry i w nim kończył swoje życie. Z jego ciała wypełzał robak, który obrastał w pióra i stawał się kolejnym „Benu”. W tej postaci uważany był za wcielenie słonecznego boga RE oraz codziennego przebiegu słońca, a także corocznego przyboru i wylewu Nilu. U Egipcjan symbolizował ogólnie nieśmiertelność i duchową przemianę. Jako istota związana z ogniem pojawia się w opisach greckich i rzymskich historyków oraz filozofów. Według ich przekazów mityczne stworzenie raz na 500 lat miało się spalać, a potem odradzać z popiołów. W religii chrześcijańskiej Feniks stał się alegorią zmartwychwstania i życia po śmierci.
Ze względu na ukształtowanie terenu oraz gęsty i wysoki las kordy mogą pływać.
Przyda się niezbędnik keszera do wyjęcia logbooka.