Czerwiec 1920 r. Państwo polskie dopiero co odzyskało niepodległość, jego los jest wciąż niepewny, trwa wojna polsko-bolszewicka, Armia Czerwona prowadzi ofensywę – tymczasem jednak ichtiolog Alfred Lityński przyjeżdża z Warszawy nad jezioro Wigry, by z ramienia Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego (zał. w 1918) zbudować tutaj Stację Hydrobiologiczną. Działała ona przez całe Dwudziestolecie, prowadząc niezwykle szeroko zakrojone badania, m.in. nad meteorologią, właściwościami fizyko-chemicznymi wód, glonami i zwierzętami planktonowymi, rybami i bezkręgowcami. Niemal w każdej grupie organizmów odkryto gatunki nowe dla Polski lub zupełnie wcześniej nieznane. Wyniki badań hydrobiologicznych prowadzonych w Stacji zostały opublikowane w ponad 300 pracach naukowych, a także w wielu czasopismach krajowych i zagranicznych.

Jak widać, Polska nie tylko wyczynami militarnymi stoi, w innych dziedzinach też mamy się czym pochwalić.   

Dalsze losy Stacji i jej kierownika były jednak smutne. Po wybuchu wojny została splądrowana i rozgrabiona przez miejscową ludność, a potem Niemcy zorganizowali w niej wojskowy ośrodek wypoczynkowy. Lityński w czasie okupacji działał w Armii Krajowej, za działalność konspiracyjną otrzymał w 1944 r. Krzyż Walecznych. Pod koniec wojny został aresztowany przez NKWD i wywieziony na wschód. Chory na  serce, pozbawiony leków, zmarł 25 marca 1945 r. w pociągu deportacyjnym pod Smoleńskiem. Jego trupa wyrzucono z wagonu w śnieg.

Po wojnie w budynku stacji mieściły się kolejno: posterunek Milicji Obywatelskiej, szkoła podstawowa i ośrodek letni dla młodzieży należący do Fabryki Płyt Wiórowych w Suwałkach. W 1994 r. podniszczony obiekt został przejęty przez Wigierski Park Narodowy (zał. w 1989). Przez wiele lat WPN podejmował starania o uzyskanie funduszy na odbudowę i adaptację budynku na potrzeby muzeum. Prace budowlane ruszyły w październiku 2007, a 22 stycznia 2009 r. Muzeum Wigier zostało otwarte. Wkrótce rozpoczęło współpracę z Uniwersytetem Witolda Wielkiego w ramach projektu „Wigry i Kowno: dwustronne poszerzenie i rozwinięcie potencjału służącego edukacji ekologicznej”, dzięki której na Litwie została zaprezentowana wystawa o Wigierskim Parku Narodowym, a w Starym Folwarku – o kowieńskim ogrodzie botanicznym. Wystawom towarzyszyły seminaria i warsztaty związane z ochroną środowiska i edukacją ekologiczną.

Skrzynka założona na obszarze Wigierskiego Parku Narodowego, więc najpierw musiałyśmy udać się do siedziby dyrekcji (Krzywe 82) i zapytać o pozwolenie. Tę samą drogę polecamy innym działającym tu keszerom; na miejscu wiedzą doskonale, czym są geoskrzynki, tyle, że podchodzili jak dotąd nieufnie do serwisu opencaching.pl, lepszą opinię mając o geocaching.com ("wy jesteście z tego legalnego czy z tego nielegalnego serwisu?"). Warto to zmienić.

Skrzynka to duży słoik po kiszonej kapuście, zabezpieczony taśmą. Prosimy ostrożnie manipulować przy podejmowaniu i odkładaniu. Brązowe rozwiąż i zawiąż po sobie z powrotem, białe zostaw nienaruszone.

W środku certyfikaty dla sześciu pierwszych znalazców, logbook i kilka geokretów z kolekcji „Pięćdziesiąt piwnic Lecha”.

Nad Wigrami bywamy niestety na ogół tylko raz w roku, więc zapraszamy wszystkich do serwisowania skrzynki, jeśli będzie tego wymagała.

Lista płac: wykonanie skrzynki - zueira, opis - Pino, transport kołowy i cierpliwość - Lech, pomysł i umieszczenie w terenie - wszyscy wymienieni i jeszcze Fraszka.