Największy po Wawelu zabytkowy kompleks Krakowa. Kościół i Klasztor s.s. Norbertanek ufundował w 1162 roku po powrocie z Wyprawy Krzyżowej do Ziemi Świętej, rycerz Jaksa Gryfita i sprowadził do niego z Czech zakonnice reguły św. Norberta. Klasztor był do XV wieku prawie cały drewniany, murowany kościół wzniesiono w XIII wieku. Do dziś zachował się między innymi romański portal tego kościoła. Obecny poźnobarokowy kształt otrzymał kościół w czasie przebudowy w XVII wieku, którą kierował architekt królewski, Jan Trevano. W tym samym okresie przebudowano również klasztor. Cały ogromny kompleks budynków z dziewięcioma wewnętrznymi dziedzińcami, otoczony murem z basztami i strzelnicami, zachował wygląd warownego zamku. Z klasztorem tym związana jest tradycja Emaus w Poniedziałek Wielkanocny i legendy o Lajkoniku, Panieńskich Skałach i mniej znana o dzwonie topielców.
Po lewej stronie bramy wmurowanie są dwie tabliczki. Hint to druga litera w trzecim wierszu górnej tabliczki i cztery ostatnie litery w tym samym wierszu. Skrzynka reaktywowana niedaleko poprzedniego miejsca ukrycia.