Seria powstała z okazji JUBILEUSZU 75-LECIA PAŃSTWOWEJ SZKOŁY MUZYCZNEJ I i II ST. IM. KAROLA SZYMANOWSKIEGO W PŁOCKU. Zapraszamy do poznania historii szkoły i postaci z nią związanych :)
Dr Marcin Kamiński był muzykiem, kompozytorem, pedagogiem i wychowawcą młodzieży, autorem prac z zakresu historii muzyki, a przy tym organizatorem życia muzycznego. Organizował je najpierw na terenie Śląska, Zagłębia Dąbrowskiego i wreszcie Płocka i okolic.
W roku 1938 Marcin Kamiński otrzymał w konserwatorium dyplom nauczyciela muzyki, a w rok później ukończył klasę fortepianu. Już po wojnie, w 1948 r., uzyskał dyplom kompozycji.
Po ciężkim przeżyciu okupacji w Sosnowcu, gdzie prowadził konspiracyjną szkołę muzyczną, do której uczęszczało 70 uczniów, Kamiński został w 1945 r. mianowany kierownikiem referatu muzycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. Lata nauki i praktyki w organizowaniu życia muzycznego zaowocowały wówczas w całej pełni. Nowy etap w jego życiu zawodowym i działalności społecznej rozpoczyna się, gdy po krótkiej działalności w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach przenosi się do Gliwic. Tam organizuje Instytut Muzyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego - obecną Państwową Szkołą Muzyczną im. Ludomira Różyckiego. Mianowany dyrektorem tej szkoły kierował nią 19 lat. Dzięki jego inicjatywie wzniesiono w Gliwicach dwa pomniki: w 1949 r. - Fryderyka Chopina, a w 1956 r. - Adama Mickiewicza.
W roku 1964 Marcin Kamiński porzucił na stałe Śląsk przenosząc się do Płocka, gdzie zaproponowano mu stanowisko dyrektora Państwowej Szkoły Muzycznej, przejętej od Ludowego Instytutu Muzycznego.
Przystąpił do rozbudowy placówki tworząc dwustopniową szkołę muzyczną i zwiększając znacznie liczbę uczniów. Zaangażował się również w pracę Płockiego Towarzystwa Muzycznego, pełniąc w tej instytucji przez wiele lat - na przemian - funkcje sekretarza i prezesa. W ciągu 25 lat pracy w instytucji Marcin Kamiński zorganizował w Płocku i okolicach (m.in. w Sannikach) około 500 koncertów. Z jego inicjatywy zorganizowano: cykl „Spotkania na pięciolinii” oraz Płocką Orkiestrę Kameralną (1975 r.), której był współzałożycielem i dyrektorem.
Atmosfera intelektualna Płocka pobudziła Kamińskiego do działalności publicystycznej. Najpierw pojawiły się artykuły jego autorstwa dotyczące dziejów muzyki w Płocku.
Jego oddanie Płockowi miało swój oddźwięk również w jego twórczości kompozytorskiej. Na przestrzeni jego pobytu w mieście powstało szereg utworów m.in: „Kantata Płocka” (1965 r.), „Mazowsze” (1965 r. do tekstów W. Broniewskiego), „Tryptyk Płocki” z 1975 r. („Intermezzo, „Legenda o Tumskim Wzgórzu”, „Impresje Petrochemii”), „Saga o Bolesławie Krzywoustym” (1978 r., wersja na wielką orkiestrę symfoniczną w 1981 r.), „Rapsod o romańskich drzwiach płockich na tenor, głos recytujący, chór mieszany i organy” (1981r. , do tekstów S. Jagielskiego), Oratorium Rok 1237 - lokacja Płocka” (1986-1987).
Skrytka umieszczona jest w pobliżu budynku, w którym mieszkał i tworzył dr Marcin Kamiński
Przygotowane na podstawie:
- Lidia Maria Trojanowska, Płocki Tryptyk. O Marcinie Kamińskim, Wyd. BUK, Białystok – Płock 2009.
- Kazimierz Askanas, Dr Marcin Kamiński - kompozytor, pedagog, działacz społeczny (1913-1990): wspomnienie, „Notatki Płockie” t. 35, nr 3/144, 1990, s. 53-55.