Obra to wieś położona około 8 km na południowy zachód od Wolsztyna, przy drodze do Nowej Soli.
Klasztor cysterski ufundował w 1231 r. Sędziwój z rodu Jeleńczyków, kantor gnieźnieński. W 1238 r. władze zakonu przyjęły fundację i wyraziły zgodę na utworzenie opactwa. Zakonnicy przybyli tu z Łekna koło Wągrowca, zapewne przed 1240 r. Klasztor i kościół były początkowo drewniane. Około 1618 r. rozpoczęto budowę murowanej świątyni i takiegoż klasztoru. Niedokończone budowle zostały zniszczone w czasie najazdu szwedzkiego w poł. XVII w. oraz podczas przemarszów wojsk saskich i rosyjskich w latach 1700-16.
Obecny kościół wzniesiono w latach 1722-57, jego projekt opracował Jan Catenazzi. W poł. XVIII w. ukończono też budowę klasztoru. Jeszcze wcześniej, około 1724 r., powstał dwór opacki. W 1796 r. władze pruskie skonfiskowały dobra ziemskie należące do cystersów, a w 1835 r. zlikwidowały klasztor. W roku następnym świątynia klasztorna stała się kościołem parafialnym. Krótko – w latach 1852-54 – w klasztorze mieszkali jezuici. W 1904 r. w budynku klasztornym urządzono dom dla księży emerytów.
W 1926 r. do Obry przybyli oblaci, którzy utworzyli tu seminarium duchowne. W latach II wojny światowej w klasztorze umieszczono najpierw szkołę policyjną, a później szpital. Zakonnicy powrócili do Obry w 1945 r., wkrótce wznowiono działalność edukacyjną. Wyższe Seminarium Duchowne w Obrze jest sekcją Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Późnobarokowy kościół pw. Najświętszej Marii Panny i św. Jakuba Apostoła jest budynkiem jednonawowym, z nieco węższym prezbiterium. W jego fasadzie znajdują się dwie niskie wieże. Wnętrze przykrywają sklepienia żaglaste, ozdobione polichromią wykonaną w latach 1753-54 przez Stanisława Brzozowskiego. Rokokowe i wczesnoklasycystyczne wyposażenie wnętrza pochodzi z 2 poł. XVIII w. W polu środkowym rokokowego ołtarza głównego z 1755 r. znajduje się obraz Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, dzieło Szymona Czechowicza.
Trzy skrzydła klasztoru przylegają do kościoła od strony południowej, tworząc kwadratowy, otoczony krużgankami wirydarz. Najciekawszym wnętrzem klasztoru jest wyposażona w rokokowe meble zakrystia. Przed fasadą kościoła stoi barokowa figura św. Jana Nepomucena z 1749 r., nieco z boku – dawny dwór opacki.
W klasztorze znajduje się:
- Wyższe Seminarium Duchowne Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi NIepokalanej,
- Muzeum Misyjne, gdzie zgromadzono eksponaty przywiezione przez misjonarzy z różnych zakątków świata,
- kościół parafialny pw. św. Jakuba Apostoła.