O miejscu:
Trzebnica (niem. Trebnitz, cz. Třebnice) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzebnica i władz powiatowych. Położone we wschodniej części Wzgórz Trzebnickich.
W Trzebnicy znajduje się jedno z miejsc spoczynku władców Polski – bazylika św. Jadwigi.
Nazwa miejscowości pochodzi od prasłowiańskiego czasownika terbiti „karczować (las), trzebić” z dodanym przyrostkiem – nica. Pierwotnie oznaczała osadę powstałą na miejscu wykarczowanego lasu. Istnieje również drugie wyjaśnienie wywodzące nazwę od słowa „trzeba”, czyli prasłowiańskiego określenia na składanie ofiary dla przodków tzw. „trzeby” w umiejscowionej w osadzie pogańskiej świątyni.
W okolicach miasta, na zboczach Winnej Góry (popularnie zwanej „Kocią Górą”), znaleziono najstarsze obozowisko ludzkie (Homo erectus) na terenie Polski, datowane na 500 tys. lat. Odkrył je wrocławski archeolog Jan Michał Burdukiewicz.
Pierwszy zapis o miejscowości zwanej wówczas Trebnica pochodzi z 1138 roku. W 1202 r. Henryk Brodaty ufundował tu kościół i klasztor, do którego w 1203 r. wprowadziły się przybyłe z Bambergu cysterki. Opactwo trzebnickie było pierwszym żeńskim klasztorem cysterskim na ziemiach polskich. Wiadomość o założeniu klasztoru trzebnickiego jako fundacji przekazała bulla papieża Innocentego III z 22 listopada 1202 roku, na mocy której papież wziął klasztor pod szczególną opiekę. Wprowadzenie sióstr benedyktynek z Bambergu, które w 1218 roku przyjęły regułę cysterską, odbyło się 13 stycznia 1203 roku i zostało przeprowadzone przez biskupa wrocławskiego Cypriana. Od XIV wieku Trzebnica jest ośrodkiem kultu św. Jadwigi Śląskiej.
Trzebnica otrzymała prawa miejskie w 1250 r., a w roku 1257 wykupiła od klasztoru wójtostwo, uzyskując w ten sposób znaczną niezależność gospodarczą. W XIV wieku miasto znalazło się w granicach księstwa oleśnickiego. W 1348 r. wraz z całym Śląskiem inkorporowana do Korony Czeskiej, w roku 1742 w wyniku wojen śląskich znalazła się w państwie pruskim.
W połowie XVII wieku polsko-niemiecka granica językowa przebiegała niedaleko Trzebnicy, włączając miasto do terytorium o dominacji języka polskiego.
W 1810 r., za sprawą dekretu sekularyzującego wszystkie klasztory w Królestwie Pruskim, cysterki opuściły Trzebnicę. W XIX wieku miasto przeżyło rozkwit. Rozbudował się przemysł włókienniczy, powstał bank i drukarnia. W 1886 r. miasto uzyskało połączenie kolejowe z Wrocławiem, a w 1888 r. otwarto „Zdrój św. Jadwigi”. W 1897 rozpoczęto elektryfikację, a w 1910 r. uruchomiono gazownię miejską.
25 stycznia 1945 do Trzebnicy wkroczyły wojska sowieckie (po wojnie na ul. Wrocławskiej, gdzie po walkach chowano poległych żołnierzy postawiono obelisk ku czci żołnierzy Armii Czerwonej). W marcu i kwietniu 1945 r. skoncentrowała się w rejonie Wzgórz Trzebnickich 2 Armia Wojska Polskiego skąd wyruszyła nad Nysę Łużycką by wziąć udział w operacji berlińskiej(w kwietniu 1970 roku na ówczesnym pl. gen. Świerczewskiego odsłonięto pomnik ku czci żołnierzy II Armii). Sztab dowódcy II Armii gen. Świerczewskiego mieścił się w budynku sądu (upamiętniała ten fakt tablica pamiątkowa wmurowana w gmach). Z II wojny światowej Trzebnica wyszła zniszczona w 75%. Od 20 kwietnia do początków czerwca 1945 Trzebnica była pierwszą siedzibą władz województwa wrocławskiego (wojewoda Stanisław Piaskowski). W 1960 roku na budynku w którym mieściła się siedziba władz polskich (ul. Wolności 5) odsłonięto tablicę pamiątkową).
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są:
- ośrodek historyczny miasta
- Bazylika i sanktuarium św. Jadwigi – miejsce spoczynku Henryka I Brodatego i Jadwigi Śląskiej:
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Bartłomieja i św. Jadwigi, z lat 1203–1240, w latach 1268–1269, 1740-85
- klasztor, z lat 1697–1726
- folwark klasztorny, XVIII- początek XX:
- dwadzieścia budynków mieszkalnych i gospodarczych
- ogrodzenie murowane
- kościół pw. św. Piotra i Pawła, z XIII w., przebudowany w latach 1845–1855, ul. Drzymały 1, wieża z XV w.
- dom, ul. Henryka Brodatego 1, z XVII/XVIII w.
- plebania, obecnie dom, ul. Jana Pawła II 3 (d. Henryka Brodatego 2), z ok. 1700 r., przebudowana początku XX w.
- dawny hotel „Zdrój Jadwigi”, ul. Leśna 1, z 1888 r.
- zespół pensjonatu, ul. Oleśnicka 16/18, z 1890-XX w.:
- pensjonat „Zamek przy Lesie Bukowym”
- wozownia
- studnia „Źródło Marii Karoliny”
- park
- dom, Rynek 8, z końca XVIII w.
- szkoła, ul. Stawowa 1, z 1902 r.
- pałacyk, ul. ks. Bochenka (d.Wolności) 8, z końca XIX / XX w.
- Kościół Czternastu Świętych Wspomożycieli
inne zabytki:
Skrytka:
Kesz mikro znajduje się na współrzędnych. Podjęcie nie wymaga użycia siły, proszę o bardzo delikatne obchodzenie się z maskowniem i absolutną konspirację ze względu na dużą ilość samochodów w okolicy ukrycia skrzynki. Proszę o bardzo dokładne odkładanie, tak aby kolejni poszukiwacze też mogli cieszyć się ze znalezienia. Prosze o uwagę podczas podejmowania, gdyż kesz znajduje się w pobliżu drogi.