Historia Weryni sięga końca XV w., a swoje powstanie zawdzięcza rodowi Tarnowskich, którzy po otrzymaniu tych ziem od Władysława Jagiełły przeprowadzili akcję zasiedlania.
Historia stojącego tu pałacu związana jest z Tyszkiewiczami herbu Leliwa. ostatnimi właścicielami dóbr kolbuszowskich, w których skład wchodziła m.in. Werynia. Przejęli oni te dobra w 1825 r. po ślubie hr. Jerzego Tyszkiewicza z Felicją Rey (córką hr. Kajetana Reya, właściciela m.in. zamków w Przecławiu i Rzemieniu). Tyszkiewiczowie mieszkali we dworze w Kolbuszowej, a po jego zniszczeniu przeprowadzili się do dworu modrzewiowego w Weryni.
Nową rezydencję wzniesiono w latach 1900-5 w parku krajobrazowym tuż obok starego drewnianego dworu, który wyburzono po jej ukończeniu. Obiekt powstał na bazie projektów Tadeusza Stryjeńskiego przy współpracy wykonawcy - Franciszka Mączyńskiego. Pałac zbudowano z cegły, na kamiennej podmurówce, a jego charakterystycznymi cechami są wkomponowane w fasadę dwie wieżyczki klatek schodowych, owalny taras przy fasadzie ogrodowej oraz umiejscowiona nad nim duża płaskorzeźba orła białego, który w szponach trzyma dwie tarcze herbowe Leliwy. Na parterze mieściły się pomieszczenia reprezentacyjne i gościnne, natomiast piętro było częścią prywatną. Budynek posiadał centralne ogrzewanie oraz dodatkowo piece węglowe w każdym pomieszczeniu. Rezydencję otaczał rozległy park o swobodnym romantycznym założeniu i aż 24 stawy z ciekami wodnymi. W parku przypałacowym stały również czworaki, spichlerz wybudowany w 1867 r., rządcówka i XIX wieczna karczma. W latach 30-tych XX wieku w skutek złej koniunktury na rynku oraz nietrafionych inwestycji Tyszkiewiczowie popadli w długi, skutkiem czego nad majątkiem ustanowiono zarząd komisaryczny, który trwał aż do 1944r.
W 1943 r. rezydencja została spalona przez komunistyczną partyzantkę, a rok później posiadłość zajęła sowiecka armia. Hrabia Jerzy został aresztowany i zesłany do ZSRR gdzie zdołał przeżyć do 1945 r. Żona wraz z córką zbiegły i osiedliły się w Krakowie gdzie mieszkały do śmierci. Po wojnie budynek pałacu otrzymał zespół szkół rolniczych, na potrzeby, którego przebudowano wnętrza. Od roku 2000 zespół pałacowy w Weryni jest własnością Uniwersytetu Rzeszowskiego. W latach 2003-06 dzięki dofinansowaniu z UE budynek został gruntownie odrestaurowany.
Rodzina Tyszkiewiczów podjęła starania o odzyskanie rodowej siedziby powołując się na to, iż pałac nie był związany z działalnością rolną, wiec nie podlegał po dekret PKWN z 1944r. W lipcu 2014r., po przeprowadzeniu dochodzenia administracyjnego, wojewoda podkarpacki Małgorzata Chomycz-Śmigielska wydała decyzję stwierdzająca, że rezydencja podlegała pod zapisy reformy rolnej, gdyż była siedzibą zarządu podległego gospodarstwa rolnego. Decyzja nie jest ostateczna i spadkobiercom przedwojennych właścicieli przysługuje prawo do odwołania.
Legendy i duchy:
Legendy głoszą, że pałac połączony jest podziemnymi przejściami ze spichlerzem i dawnym dworem w Kolbuszowej. Podobno to właśnie dzięki nim część rodziny Tyszkiewiczów uniknęła zesłania i śmierci w sowieckich obozach na wschodzie.
Źródło: Internet