Ruiny kościoła w Pargowie.
Kościół wybudowany przed 1336 r. z głazów narzutowych i kwadr granitowych o różnym stopniu obróbki (wpisany do rejestru zabytków )
Okna rozmieszczone niesymetrycznie - w elewacji południowej cztery okna romańskie zwieńczone łukiem ostrym o ościeżach wykonanych z ciosów granitowych, natomiast po stronie północnej dwa okna. Kościół pokryty był ceramicznym dachem dwuspadowym.
Budynek ma trzy portale:
- portal dwuuskokowy w elewacji południowej o pierwszym uskoku w kształcie trójliścia koniczyny, drugim ostrołukowym;
- portal dwuuskokowy, ostrołukowy w elewacji północnej;
- portal granitowy, dwuuskokowy w elewacji zachodniej, przesłoniony przez epitafium z piaskowca pochodzące z XIX wieku.
Na ścianie szczytowej świątyni zachował się herb rodziny von Blumennthal. Na szczycie wschodnim przetrwała dekoracja w kształcie dwóch blend ostrołukowych ze ślepą rozetą pośrodku.
Od strony północnej dobudowana w XIV wieku zakrystia, która była pokryta dachem pulpitowym i posiadała od wschodniej strony okno szczelinowe.
Kościół funkcjonował nieprzerwanie do 1945 r. Po II wojnie światowej stopniowo popadał w ruinę, w 1963 był już kompletnie zrujnowany.
Na miejsce można dojechać rowerem, samochodem lub komunikacją miejską, ze Szczecina trasa autobusowa Linia 70
Z uwagi na bliskość granicy, koordynaty mogą być bardzo niedokładne (20m)
Prosze uważać na mugoli bardzo się interesujących przychodzącymi