RAFINERIA DAWNIEJ
O miejscu:
Początki rafinerii w Gliniku Mariampolskim sięgają czasów, kiedy do zasilania lamp powszechnie zaczęto używać parafinę destylowaną z ropy naftowej. W obrębie Galicji okolice Gorlic posiadały największe zasoby surowca potrzebnego do produkcji. Przetwarzanie ropy naftowej pochodzącej z szybów odbywało się w destylarniach, które należały do producentów naftowych i były zlokalizowane przy kopalniach. Galicja była wówczas trzecim, po Stanach Zjednoczonych i Rosji, największym producentem oleju z ropy naftowej na świecie.
W 1883 roku kanadyjski inżynier William Henry McGarvey oraz austriacki finansista John Simeon Bergheim zainicjowali projekt rozszerzenia destylarni w Gliniku do dużego przedsiębiorstwa zatrudniającego 60 pracowników. Był to moment, w którym przeróbka ropy naftowej w tym rejonie osiągnęła poziom przemysłowy, doprowadzając do powstania dużego przedsiębiorstwa, jakim była rafineria w Gliniku. Był to pierwszy w Polsce oraz jeden z pierwszych na świecie zakładów, zajmujących się rafinacją ropy naftowej.
Podczas I wojny światowej rafineria została częściowo zniszczona, ale zajmujące te tereny wojska niemieckie odbudowały ją i wznowiły produkcję paliwa na potrzeby armii. Polski przemysł olejowy zaczął umacniać swoją pozycję po pierwszej wojnie światowej. Główny akcjonariusz rafinerii - Fred James (syn MacGarvey'a) sprzedał swoje udziały francuskiemu koncernowi, który połączył przedsiębiorstwo z czterema innymi firmami w 1928 roku pod nazwą Małopolska. Firma ta wytwarzała około 40% całego oleju używanego w Polsce.
Dalsza modernizacja zakładu była związana z zainstalowaniem nowej jednostki destylującej do frakcjonowania benzenu oraz ropy naftowej. Na tym etapie rafineria zatrudniała 420 pracowników i osiągnęła zdolność produkcyjną na poziomie 900 baryłek dziennie. Rozważano także projekt drugiej - jeszcze bardziej ambitnej modernizacji rafinerii, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił zrealizowanie tego celu.
Po wybuchu II wojny światowej, wraz z zajęciem terenów przez wojska niemieckie, rafineria znalazła się w rękach wroga, co nastąpiło pod koniec roku 1939. Modernizacja i wprowadzenie niemieckiej technologii spowodowały, że rafineria produkowała duże ilości surowca na potrzeby armii niemieckiej. Po zakończeniu wojny, a dokładnie w 1949 roku rafineria została poddana rekonstrukcji od strony technicznej, jak i organizacyjnej. Podobnie jak inne przedsiębiorstwa w Małopolsce, została upaństwowiona. Przejęcie przez państwo aktywów, które wcześniej należały do Niemców, umożliwiło stopniowe wyposażanie rafinerii w niezbędny do wznowienia produkcji sprzęt.
W późnych latach 60-tych oraz na początku lat 70-tych pogarszająca się sytuacja ekonomiczna Polski oraz podnoszące się standardy związane z ochroną środowiska, doprowadziły do zamknięcia kilku instalacji produkcyjnych. Następnie od poczatku lat 90-tych GLIMAR nieustannie był modernizowany i unowocześniany.
Wraz z poważnymi inwestycjami, na początku XXI wieku sytuacja ekonomiczna Glimaru zaczęła ulegać pogorszeniu, w wyniku czego, w 2005 roku, decyzją Ministra Ekonomii, rafineria Glimar została przejęta przez grupę Lotos S.A., która następnie sprzedała udziały firmie Hydronaft. W 2011 roku rafinerię Glimar przejęła kanadyjska spółka Hudson Oil.
SKRYTKA:
Samochodem mozna zazwyczaj zaparkować przy skrytce tj przy wejściu do parku i początku drogi do domu McGarveya. Skryteczka zawiera logbook i cos do pisania. Wspólrzedne GPS prowadza do miejsca ukrycia.
Free counters